باز هم قلبی به پایم افتاد باز هم چشمی به رویم خیره شد

باز هم در گیرو دار یک نبرد عشقه من در قلبی سردی چیره شد

بردوچشمش دیده می دوزم به ناز خود نمی دانم چه می جویم در او

عاشقی دیوانه می خواهم که زود بگذرد از جان و مال و آبرو

او شراب بوسه می خواهد زمن من چه گویم قلب پرامیدرا

او به فکر لذت و غافل که من طالبم آن لذت جاوید را

من صفای عشق می خواهم از او تا فدا سازم وجود خویش را

او تن می خواهد از من اتشین تا بسوزاند در او تشویش را

او به من می گوید ای آغوش گرم مست نازم کن که من دیوانه ام

من به او می گویم ای نا آشنا بگذر از من من تورا بیگانه ام

آه از این دل آه از این جام امید  عاقبت بشکست وکس رازش نخواند

چنگ شد در دست هر بیگانه ای  ای دریغا کس به آوازش نخواند

من / عشق

پاک                  یعنی

سرزمین                      لحظه

یعنی                                 بیداد

عشق                                     من

باختن                                                            عشق

جان                                                                          یعنی

زندگی                                                                               لیلی و

قمار                                                                                  مجنون

در                           عشق یعنی ...         شدن

ساختن                                                                                   عشق

دل                                                                                       یعنی

کلبه                                                                           وامق و

یعنی                                                                      عذرا

عشق                                                              شدن

من                                     عشق

فردای                                یعنی

کودک                          مسجد

یعنی               الاقصی

عشق /  من

عشق                                       آمیختن                                           افروختن

یعنی                              به هم        عشق                             سوختن

چشمهای                      یکجا                    یعنی                        کردن

پر ز                 و غم                            دردهای             گریه

خون/ درد                                                    بیشمار

عشق                                     من

یعنی                             الاسرار

کلبه                    مخزن

اسرار     یعنی

چند وقتیست که هر شب به تو می اندیشم
به تو آری به تو یعنی به همان منظر دور
به همان سبز صمیمی به همان باغ بلور
به همان سایه همان وهم همان تصویری
که سراغش را از شعر خودم می گیری
به همان زل زدن از فاصله دور به هم
یعنی آن شیوه فهماندن منظور به هم
به تبسم به تکلم به دلارایی تو
به خموشی به تماشا به شکیبایی تو
به نفسهای تو در سایه سنگین سکوت
به سخنهای تو با لهجه شیرین سکوت
شبحی چند شبست آفت جانم شده است
اول اسم کسی ورد زبانم شده است
در من انگار کسی در پی انکار من است
یک نفر مثل خودم تشنه دیدار من است

یکنفر ساده چنان ساده که از سادگی اش
می توان یکشبه پی برد به دلدادگی اش
یک نفر سبز چنان سبز که از سرسبزیش
می توان پل زد از احساس خدا تا دل خویش
آی بیرنگ تر از آینه یک لحظه بایست
راستی این شبح هر شبه تصویر تو نیست؟
اگر این حادثه هر شبه تصویر تو نیست
پس چرا رنگ تو و آینه اینقدر یکی است؟
حتم دارم که تویی آن شبه آینه پوش
عاشقی جرم قشنگی است به انکار مکوش
آری آن سایه که شب آفت جانم شده بود.
وان الفبا که همه ورد زبانم شده بود
اینک از پشت دل آینه پیدا شده است
و تماشا گه این خیل تماشا شده است
آن الفبای دبستانی دلخواه تویی عشق من آن شبح شاد

چشمانت را برای زندگی می خواهم

 اسمت را برای دلخوشی می خوانم

 دلت را برای عاشقی می خواهم

صدایت را برای شادابی می شنوم

 دستت را برای نوازش

و پایت را برای همراهی می خواهم

عطرت را برای مستی می بویم

خیالت را برای پرواز می خواهم

و خودت را نیز برای پرستش

توی قلبت جایی واسم نیست نمی گم کسی رو داری

اما دیگه باورم شد که می خوای تنهام بذاری

دیگه دستاتو ندارم دیگه چشمات مال من نیست

اون نگاه جستجوگر این روزا دنبال من نیست

نمی گم داری می گردی دنبال یه عشق تازه

اما کوله بارو بستی در به روی کوچه بازه

تو می ری من نمی دونم که گناه من چی بوده

اما هر دلیلی باشه واسه رفتن تو زوده

چی بگم من از درونم تو همه چی رو می دونی

همه حیرتم از اینه چرا پیشم نمی مونی

من هنوزم نمی دونم تو مسافر کجایی

نمی دونم کجا میری توی قرن بی وفایی

من اگه کسی روداشتم دیگه دربه درنبودم با غم وغربت واندوه دیگه همسفر نبودم

اگر زخم نخورده بودم تو رو باور نمی کردم توی این حصار پردرد با همه سر نمی کردم نمی کردم

 عمریه شب زده بودم پشت گریه صدات کردم از پس آینه اشک تا همیشه نگات کردم درد عشق معنای مرگه مسلخه پاییزو برگه قصه عشق و حقیقت قصه گل و تگرگه

آخه دردم درده تو بود درده دور از من و ما بود شکله تنهایی و غربت سرنوشته آدما بود با چشمات دنیا رو دیدم حتی من فردا رو دیدم توی قلبه قطره بودن با تو من  دریا رو دیدم دریا رودیدم

از  تو باید می گذشتم ولی افسوس نتونستم تو عروسک بودی و من آخر قصه دونستم تو وجود خالیه تو جز دروغ هیچی ندیدم  کاشک می شد  بینه حقیقت بیش از اینها می رسیدم   می رسیدم

سوختم و سوختم و ساختم هر چی داشتم به پات باختم  کاش تورو از روز اول مثل امروز می شناختم آخه عشق یعنی شکستن  عاشقانه سر سپردن دل سپردن به سرابه  در سکوت خویش مردن

یه روزی یه روزگاری حرفه بین ما نگاه بود   عشق و نقاشی می کردیم  نقش ما خورشید و ماه بود  بعد از اون واژه نوشتیم جملمون ستاره چین بود        مثله دریا آبی بودیم   

                                               معنی زندگی این بود    زندگی این بود

با قراردان کدهای جاوا اسکریپ و اچتمل این سرویس در وبلاگتان ، قادر خواهید بود یک شمارنده تعداد بازدید ، نمایشگر مشخصات بازدید کننده ( از جمله شماره آی پی ، نام کشور و شرکت اینترنتی مورد استفاده ) ، تعداد افراد آنلاین و چند امکان دیگر را به رایگان به وبلاگتان اضافه کنید. نیازی به ثبت نام ندارد.                                                               Users-Online